- - - - - - - - - - - - - - ผู้ให้การสนับสนุน- - - - - - - - - - - - - -

การใช้คำสั่ง define

	#include <iostream.h> #define START 0 #define END 5 #define SUM(X,Y) ((X)+(Y)) int main() { int one,two,three; one=START; two=END; three=SUM(one,two); cout<<one<<"\n"; cout<<two<<"\n"; cout<<three<<"\n"; return 0; }

ตัวอย่างนี้แสดงวิธีการใช้คำสั่ง define ครับ โดยมีรูปแบบอย่างที่เห็นนะแหละครับ อันแรกคือสร้าง START ให้มีค่าเท่ากับ 0 แล้วก็สร้าง END ให้มีค่าเท่ากับ 5 ครับ ส่วนต่อมาเป็นการสร้างมาโครนะครับ มีรูปแบบคล้ายๆฟังก์ชั่น แต่สิ่งที่จะให้ทำจะเหมือนกับการให้ค่าครับ คือ เว้นวรรคแล้วเขียนต่อเลย เพื่อนๆอาจสงสัยว่าทำไมผมต้องเขียน ((X)+(Y)) ด้วย ทำไมไม่เขียนแค่ X+Y ล่ะ นี่ล่ะครับคือจุดสำคัญ เพราะถ้าหากเราเขียนแค่ x+y ข้อผิดพลาดอาจเกิดขึ้นได้ครับ เวลาเขียนก็ให้เขียนวงเล็บกั้นไว้ให้หมดนะครับ อย่าลืมนะครับว่า START กับ start เป็นคนละตัวกันครับ

	#include <iostream.h> #define ONE #define TWO int main() { #ifdef ONE int index; #else char name; #endif #ifndef TWO int dd; #endif index=5; cout<<index<<"\n"; return 0; }

ตัวอย่างนี้มีคำสั่งเพิ่มขึ้นมาสองคำสั่งนะครับ นั่นก็คือ #ifdef เป็นคำสั่งที่ใช้ตรวจว่ามีการ define ตัวแปรไว้หรือไม่ ในตัวอย่างก็คือตรวจว่ามีการ define one หรือไม่ ถ้ามีก็ให้สร้างตัวแปร index ถ้าไม่มีก็ให้สร้างตัวแปร name แทน โดยใช้ #else ครั แล้วก็จบด้วย #endif ครับ

ส่วนคำสั่งที่สองก็คือ #ifndef มีความหมายตรงข้ามกับ #ifdef คืออันนี้จะตรวจสอบว่าไม่มีการ define ไว้ เหมือนในตัวอย่าง คือ หากไม่มีการ define TWO มันก็จะสร้าง dd ขึ้นมา แต่เรามีการ define TWO ไว้ คำสั่งในนี้ก็จะถูกข้ามไปครับ

คำสั่ง #ifndef นิยมใช้ก่อนคำสั่ง #define เพื่อที่จะตรวจสอบว่ามีการ define ไว้หรือไม่ ถ้าไม่มีก็ให้ define ซะ เช่น

#ifndef START
#define START

บทนี้สั้นๆ ไม่มีอะไรมากแต่สำคัญนะครับ เพราะในโปรแกรมใหญ่ๆ เราจะเห็นคำสั่งพวกนี้อยู่เสมอครับ